55. YIL

(Hiç duydunuz mu,--
size söylüyoruz size,--
55. yılın kutlandığı bir başka müessese?)

“VEDA” DEĞİL, “ÖZÜR DİLERİM” KUTLAMASI

Bizi bu okulda kamu hukuku çerçevesinde birbirimize bağlayan tek olgu Yasa’dır. Bu okula şu veya bu nedenle girip, çalışmaya başlayışımız da Yasa çerçevesindedir. Ancak birileri hâlâ, “beni bu okula amcam soktu,” “dayım yerimi hazırladı,” “ninem zaten onu da tanırdı,” “ben kimim biliyor musun,” gibilerinden bazı faktörleri bile düşünseler sebebi hikmetleri olarak; onlar da Yasal kılıfa uymak zorundadır. Çünkü, kamu hukukunda yetki yasadan alınır. Yasaya ve/veya yasal kılıfa uymamışlar varsa, bu okul onlara uygun değildir. Çünkü burası devlet okuludur; milletin malıdır. Burası hukuksal bir entititedir. Beş taş oynamıyoruz.

Bazı arkadaşlar, 55. yıl nedeniyle yapılan “bayram değil seyran değil” kutlamalarının bir “veda” kutlaması olduğunu söylemektedir. Bir veda, olsa olsa, veda’dan önce olur. Veda değil, belki de bu bir “unutalım olanları, tüm bunları, zevke dalalım” kutlamasıdır. Anlaşılan, hiç bir kurumsal, ritüelistik, sezonsal ve akademik sebebi hikmeti olmayan bir plaketleşmenin, bir seminerleşmenin ve şiltleşmenin ve ardından gelen marşsal bir eğlencenin gaybında yatanın da “yasaya uygun olması” gereklidir.

Asıl önemli olan da şudur: 55. YIL münasebetiyle yayınlanan İletişim Fakültesi Almanak’ının içinde bazı unsurların eksik olması “yasal” değildir. Sehven unutulmuş olması da tesadüf değildir. Mesela, Gazetecilik Bölümünde görevli; Prof. Dr. Veysel Batmaz’a Dekan tarafından resmi yazı ile asistan tayin edilmiş Arş. Gör. Serdar Taşçı’nın adını, hiç bir Bölümsel listede göremeyişimizin anlamı tamamıyle hukusal yaptırımlara gebedir. Apaçık ayırımcılık yapılmış, Anayasal eşitlik ilkesi zedelenmiş ve hukuk çiğnenmiştir. Veysel Batmaz şimdi kime asistanlık yaptıracaktır? Derhal özür dilenmelidir. Öyle ya!!!!, özür, dilenecekse, Anayasal olarak “eşitlik ilkesi amir hükmü” gereğince, ilgili herkese şamildir.

Dilenmezse, işte o zaman, bu 55. kutlama, bir "sonuncu" veda olur.